Category: Ο Στίχος!

ΛΑΒΑΡΑ ΚΑΙ ΡΑΒΑΣΑΚΙΑ “Σ αγαπώ” λέει και γράφει το ωμέγα όμικρον με σκισμένο φανελάκι και το χέρι βρώμικο.  Μου αφηνει ραβασάκια τα κρατώ σαν λάβαρα που η λάβρα του φωτίζει…

Ακόμα δεν κατάλαβα πώς ζέστανε το κρύο πώς νύχτα αγκάθι έβγαλε σε αγκαλιά ημέρα παιδί που δεν το πίστεψε πως τέρμα το σχολείο και ναυαγός που λύγισε σαν πάτησε τη ξέρα.…

  Και να ‘μαι μόνη και αδειανή χωρίς εσένα σ’ ένα τοπίο αδιάφορο και γκρίζο τη μοναξιά που πλησιάζει να φοβίζω με παρακάλια και απειλές χωρίς ουσία που μεγαλώνουν την…

Εδώ στου δρόμου τα μισά έφτασε η ώρα να το πω άλλα είναι εκείνα που αγαπώ γι’ αλλού γι’ αλλού ξεκίνησα. Στ’ αληθινά στα ψεύτικα το λέω και τ’ ομολογώ. Σαν να `μουν άλλος κι όχι…